Stoiński Tadeusz

Tadeusz J. Stoiński, ur. 28 listopada 1921 r. w Wągrowcu na Pałukach. Zmarł 18 czerwca 1997 r. Uczęszczając przed wojną do gimnazjum klasycznego i liceum humanistycznego, próbował z powodzeniem swoich sił dziennikarskich jako młodzieżowy korespondent pisma „Notre Pologne”, wydawanego w Paryżu. Po trwających prawie 5 lat robotach przymusowych w Niemczech, w sierpniu 1945 r. trafił do Szczecina, skierowany tu przez Polski Związek Zachodni. W maju 1946 r., w wyniku konkursu, podjął pracę spikera i reportera w Rozgłośni Szczecińskiej PR. Rozpoczął jednocześnie studia na Akademii Handlowej. W latach sześćdziesiątych ukończył studia na wydziale historyczno-socjologicznym WSNS.

Pracując w radiu jako redaktor odpowiedzialny, osiągnął znaczące rezultaty zarówno na antenie Wybrzeża, m.in. „Szczecinianin roku”, „Niedziela w Szczecinie” (wspólnie z red. Drewnowskim), „Koncerty nad Odrą i Bałtykiem”, komentarze aktualne, relacje, jak i na antenie ogólnopolskiej - „Przy sobocie po robocie”, bloki „Radio nocą”. Przez dwie kadencje (1955-59) był przewodniczącym szczecińskiego oddziału SDP. Za jego prezesury Klub Stowarzyszeń Twórczych „13 Muz” zyskał uznanie środowiska i stał się miejscem spotkań aktorów, architektów, plastyków, muzyków i dziennikarzy Szczecina. Po 19 latach sprawowania funkcji zastępcy redaktora naczelnego i 36-letniej nieprzerwanej pracy w Polskim Radiu przeszedł (1981) na emeryturę. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, medalem „Gryf Pomorski”, złotą odznaką ZG SDP, odznaką „Zasłużony Działacz Kultury”.