Henryk Mąka, ur. 20 stycznia 1930 r. w Piotrkowie Trybunalskim. Absolwent dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim. Jako licealista współpracował z „Głosem Piotrkowskim”, „Pokoleniem”, „Nową Wsią” i „Razem”, a podczas studiów z „Trybuną Wolności” i „Wolą Ludu”. Zafascynowany morzem, z nakazem pracy, po ukończeniu studiów, trafił (1953) do Szczecina. Był publicystą, kierownikiem działu informacji w „Głosie Szczecińskim”, zastępcą redaktora naczelnego (1965) „Tygodnika Morskiego”, a następnie (1969) redaktorem naczelnym tygodnika „Jantar”. Sekretarz redakcji (1973) dziennika związkowego „Głos Pracy”, następnie kierownik działu marynistyki miesięcznika „Morze”.

Ma w dorobku kilkadziesiąt książek, m.in. „Cała naprzód”, „Największy nad Bałtykiem”, album „Szczecin”, „Szczecin wczoraj, dziś i jutro”, „Kraina 44 wysp”, „Kamień Pomorski”, „Kapitan schodzi ostatni”, „Neptun otwiera podwoje”, „Z Pacyfiku na talerz”, „Fiordy bez Wikingów”, „Nasi pod palmami”, „Największy nad Bałtykiem”, „Morskie ABC”. Otrzymał liczne wyróżnienia oraz nagrody: I stopnia Klubu Publicystów Morskich, ministra handlu zagranicznego i gospodarki morskiej, ministra-kierownika Urzędu Gospodarki Morskiej i inne. Odznaczony Krzyżem Oficerskim i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Krzyżem Zasługi, odznaką „Gryf Pomorski”, Medalem XXX-lecia „Gryf Pomorski”.